Beer Bear

Beer Bear to młody rosyjski (dokładniej moskiewski) zespół folkmetalowy, przy czym ich muzyka bliska jest raczej power metalowi, niż black/deathowi. Składa się z pięciorga muzyków. W zeszłym roku wydał – omawiany teraz – debiutancki album Мёд (po rosyjsku miód), nagrawszy rok wcześniej jedno demo.

Płytę rozpoczyna pogodne, wręcz żartobliwe intro Косолапое Утро, zaraz po którym następuje utwór Beer Bear, szybki, melodyjny ze skocznym instrumentami ludowymi w tle, przy czym wokal jest zachrypły. Dalej piosenka tytułowa Мёд, podobna do poprzedniej, acz wolniejsza, z charakterystyczną kompozycją, ponadto dominuje śpiew czysty.

Kolejny punkt tracklisty to Кулачные Бои, równie skoczne, z chwytliwym refrenem. Wraz z piątym utworem zaczyna zmieniać się nastrój płyty – z karczemno-biesiadnego na nieco poważniejszy (na ile oczywiście pozwalają teksty i ludowe piszczałki). Марш Медведей to – jak tytuł wskazuje – piosenka utrzymana w konwencji marszu. Następnie mamy Ветер Лесной, krótki, acz kompozycyjnie złożony, stosunkowo gwałtowny kawałek z żeńskimi partiami wokalnymi, potem zaś przerywnik Сумерки zawierający różne odgłosy przyrody.

Kolejna jest ballada Зов Северного Ветра. Przez osoby nie siedzące w gatunku uznana by została zapewne za typowy przykład folkmetalowego kiczu; dodam tylko, że dość dobrze wyszedł wznioślejszy refren, z męsko-żeńskim duetem wokalnym. Później robi się epicko za sprawą piosenki Меч Кузнеца z bombastycznym refren, po czym znowuż melancholijnie dzięki balladzie Медведица i z powrotem podniośle – numer jedenasty to Сон-Трава.

Płytę zamykają instrumentalne outro Брага Зари oraz Мать Троллей – cover utworu Finntroll z rosyjskim tekstem, którego atmosfera podobna jest do tej na początku albumu.

Teksty oscyluj wokół tematyki pijacko-biesiadnej (Beer Bear, Мёд), ludowo- przyrodniczej (Кулачные Бои, Ветер Лесной), pseudomitologiczno-fantastycznej (Зов Северного Ветра, Меч Кузнеца). Tematem przewodnim są rzecz jasna niedźwiedzie.

Beer Bear to zespół grający lżejszą odmianę folk metalu, melodyczną i bez pogańskich inklinacji religijnych. Doskonale naśladują konwencję swojego gatunku, ale dali coś od siebie - oryginalne kompozycje, niezlewające się z ogromem podobnych piosenek i unikalny miodowo-niedźwiedzi wizerunek - dzięki czemu warto się nad zespołem pochylić z uwagą.